ก่อนที่ผมจะผ่านประวัติการทำงานอันสนุกจนลืมเหนื่อย ที่ “นิคมอุตสาหกรรมบางปู”และอีกสองโครงการคือ หมู่บ้านจัดสรรเชียงใหม่แลนด์ หมู่บ้านศรีนครแลนด์ นั้น
ผมมีบางเรื่อที่เห็นว่าสมควรที่จะบันทึกไว้ ณ ที่นี้ คือ การที่ผมได้รู้จักกับคนๆหนึ่งที่วันนั้นแทบจะไม่มีใครรู้จักเขา แต่วันนี้แทบจะไม่มีใครที่ไม่รู้จักเขา เพียงเวลาผ่านไป 27 ปี เขากลับมีชื่อเสียงและกิจกรรมที่โด่งดังไปทั่วประเทศ
วันหนึ่งประมาณกลางสัปดาห์ของต้นเดือนสิงหาคม พ.ศ.2527 คุณไพบูลย์ สำราญภูติ เชิญผมให้ไปพบที่ห้องทำงาน เมื่อผมเข้าไปในห้องพบชายคนหนึ่ง รูปร่างผอมบางแต่ค่อนข้างสูง สวมเสื้อเชิร์ตสีเทา กางเกงสีกากี คุณไพบูลย์แนะนำผมว่านี่คือ คุณสนธิ ลิ้มทองกุล และพูดต่อไปว่าเขากำลังจะออกนิตยสารรายเดือนฉบับหนึ่งชื่อ “ผู้จัดการ” คุณศตวรรษ ช่วยจัดโฆษณาลงให้ด้วย ฉบับละ 3 ชิ้นเต็มหน้า
ผมอยู่พูดคุยกับเขาอีกเล็กน้อยก็ขอตัวออกมาทำงานต่อ นิตยสารที่เขาจะออกนั้นมีรูปเล่มขนาดนิตยสาร รีดเดอร์ไดเจ็ต หรือ สรรสาระปัจจุบันนี้
นิตยสารฉบับปฐมฤฏษ์ของเขา เขาจัดทำเองเกือบจะทั้งฉบับ เพราะยังไม่มีทีมงานช่วย คุณไพบูลย์เล่าให้ฟังภายหลังว่า อดีตนั้นเขาเคยทำงานอยู่สำนักพิมพ์ของกลุ่ม พีเอสเอ ทำนิตยสารเก่ง เขียนหนังสือดีน่าอ่าน ต่อมาชาตาชีวิตของเขาผกผันมาก มีคดีความเกี่ยวกับเช็ค และหลบหน้าไปจากสังคมหลายปี วันที่เขามาหาคุณไพบูลย์นั้น เขาเคลียร์เรื่องต่างๆหมดแล้ว นัยว่าต้องการที่จะแจ้งเกิดอีกครั้ง และมาขอการสนับสนุนเรื่องการเงินจากคุณไพบูลย์
จะว่าโชคช่วยเขาหรือหรือเขามีฝีมือก็ยากที่จะวิเคราะห์ นิตยสาร ผู้จัดการ ของเขาขายดีมาก ตั้งแต่ฉบับแรกมาจนพัฒนาเป็นขนาดนิตยสารทั่วๆไปในท้องตลาด ผมก็จัดโฆษณาลงให้เขาฉบับละ 3 ขิ้นทุกฉบับ คือโฆษณาโครงการนิคมอุตสาหกรรมบางปู โครงการหมู่บ้านจัดสรรเชียงใหม่แลนด์ และโครงการหมู่บ้านศรีนครแลนด์ จนกระทั่งผมลาออกจากงานที่นี่
ผมคิดว่า ข้างหลังชีวิต ตอน “คนค้าที่ดิน”(3) น่าจะจบลงตรงนี้ครับ เพราะไม่มีอะไรที่น่าสนใจพอจะนำมาเขียน งานที่ทำก็ดำเนินไปเรื่อยๆแบบงานประจำ ผมทำงานที่นี่ประมาณสองปี ชีพจรก็ลงเท้าต้องสัญจรไปทำงานอื่นอีก พบกันตอนหน้าครับ สวัสดีครับ
ข้างหลังชีวิต 