และแล้วชีวิตของผมก็ย่างเข้าสู่ปีใหม่ 2561 อีกปีหนึ่ง ปีใหม่ตอนอายุมากๆนี้ไม่ค่อยตื่นเต้นเหมือนปีใหม่ที่อายุยังน้อยอยู่ จำได้ว่าตอนอายุยังน้อยอยู่นั้นมีกิจกรรมที่ทำให้ตื่นเต้นอยู่อย่างหนึ่งคือ การเก็บเงินซื้อบัตร ส.ค.ส. เพื่อส่งให้เพื่อนๆและผู้ใหญ่ที่เคารพนับถิอ ปีละประมาณสิบกว่าบัตรเท่านั้น และเฝ้ารอคอยว่าจะมีใครส่งบัตร ส.ค.ส.ตอบกลับมาบ้าง มันเป็นความสุขเล็กๆของเด็กผู้ชายชาวชนบทคนหนึ่งเท่านั้นเอง
ต่อมาเมื่ออายุมากขึ้นความรู้สึกนึกคิดเกี่ยวกับเทศกาลปีใหม่ก็เปลี่ยนไป กิจกรรมที่ทำแทนการซื้อบัตร ส.ค.ส.ส่งให้ใครต่อใครน้อยลง เปลี่ยนมาซื้อสมุดไดอารี่สวยๆแทน และเขียนบรรยายอะไรต่อมิอะไรในสมุดไดอารี่นั้นทุกวัน เช่น กิจวัตรประจำวัน กิจกรรมการทำงาน และเรื่องราวต่างๆที่พบเห็นประจำวัน อานิสงค์ของการเขียนสมุดไดอารี่ส่งผลมาถึงการเขียนบล็อกตามเว็บไซต์วันนี้
สมัยก่อนย้อนหลังไปประมาณสิบกว่าปี ยังไม่มีการฉลองขึ้นปีใหม่ด้วยการจัดงานเคาท์ดาวน์ตามสถานที่ต่างๆเหมือนเช่นวันนี้ มีการไปเที่ยวฉลองสังสรรค์กันตามสถานที่ต่างๆเท่านั้น ส่วนผมมักจะนอนฟังวิทยุสถานีแห่งประเทศไทยแทน และจะรู้สึกตื่นเต้นเมื่อโฆษกสถานีวิทยุนับถอยหลังเวลาเปลี่ยนปีใหม่ เมื่อย่างเข้าสู่ปีใหม่จะมีเสียงพระสงฆ์สวดพระพุทธมนต์ชยันโต พร้อมเสียงระฆังและเสียงชัยโยสวัสดีปีใหม่ ผมจะรู้สึกมีความสุขและหลับไปด้วยความสบายใจเป็นเช่นนี้มานานหลายปี
สวัสดีปีใหม่ ๒๕๖๑
สำหรับปีใหม่ในวัยนี้ พรที่จะขอจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์หรือจากคุณพระศรีรัตนตรัย หากเป็นไปได้ขอให้มีสุขภาพที่แข็งแรง ปราศจากโรคภัยไข้เจ็บมารบกวน ส่วนอื่นๆคิดว่าคงไม่ปรารถนาอะไรอีก เช่นเรื่องเงินทอง อายุยั่งยืน เป็นต้น
ข้างหลังชีวิต 