เชื่อว่าทุกคนคงต้องเคยฝันว่าอยากจะเป็นอะไรในวัยเด็ก ผมเคยฝันว่าอยากจะเป็นนักเขียนเมื่อสมัยเรียนหนังสือระดับชั้นมัธยมปีที่ 1( พ.ศ.2493) โรงเรียนนาคประสิทธิ์ ตำบลบางช้าง อำเภอสามพราน นครปฐม อาจจะเพราะชอบอ่านหนังสือทุกชนิดในวัยนั้น หรือเพราะไปเห็นนักเรียนรุ่นพี่ชั้นมัธยมปีที่ 5 ทำหนังสือพิมพ์ในงเรียน ไม่ทราบว่านักเรียนสมัยนี้ทำกันบ้างหรือเปล่า
หนังสือพิมพ์ในห้องเรียนคือ นักเรียนในชั้นนั้นๆช่วยกันเขียนเรื่องต่างๆ อาจจะเป็นนิยายเรื่องสั้น เรียงความ(บทความ) คนละ 1 เรื่อง แล้วมาคัดลอกลงบนกระดาษฟุลสแคป (Fullscape) เพราะในสมัยนั้นนักเรียนยังพิมพ์ดีดไม่เป็น แล้วนำมาเย็บเป็นเล่ม หมุนเวียนกันอ่านในห้อง เผอิญผมสนิทกับรุ่นพี่คนหนึ่งในทีมงานทำหนังสือในห้องเรียน อาสาไปช่วยเขาจัดทำหนังสือพิมพ์ในห้องเรียนด้วย จึงเห็นขั้นตอนการจัดทำทุกอย่าง และมีโอกาสได้อ่านหนังสือในห้องเรียนเหล่านี้ด้วย
ประสบการณ์เหล่านี้จึงถักทอสานฝันอยากเป็นนักเขียน แต่ก็ไม่ได้ลงมือเขียนอะไรจริงจังสักเท่าไร จนเมื่อเรียนชั้นมัธยมปีที่ 5 จึงทดลองส่งเรื่องที่เขียนไว้าบางเรื่อง ไปยังหนังสือพิมพ์ชัยพฤกษ์ซึ่งเป็นหนังสือพิมพ์สำหรับเด็กและเยาวชนในสมัยนั้น จัดพิมพ์จำหน่ายโดย บริษัท ไทยวัฒนาพานิช จำกัด ได้รับการตีพิมพ์ลงในหนังสือพิมพ์ชัยพฤกษ์ ต่อมาความฝันที่จะเป็นนักเขียนก็เลือนลางไปตามวัย แต่ก็ยังสนใจงานเขียนอะไรต่อมิอะไรอยู่เสมอ สมุดไดอารี่คือสนามเขียนที่ใช้เขียนบันทึกเรื่องต่างๆอยู่นานหลายปี
บล็อกแกง (Bloggang) ที่พันทิปดอทคอม (www.pantip.com) คือสนามที่ผมใช้เขียนเรื่องต่างๆตามที่ใจอยากจะเขียน นับตั้งแต่ใช้คอมพิวเตอร์เป็น สนามที่สองคือที่ http://www.wordpress.com สนามทั้งสองนี้ผมเขียนเรื่องต่างๆไว้มากจำนวนเป็นร้อยเรื่อง เคยคิดจะนำมาจัดพิมพ์เป็นหนังสือพ็อกเก็ตบุ๊ค แต่ความฝันนี้ก็ยังห่างไกลความเป็นไปได้อีกมาก แต่อย่างไรก็ตาม ความฝันที่จะเป็นนักเขียนก็ได้บรรลุในระดับหนึ่งแล้ว แม้จะเป็นสนามบล็อกต่างๆ ไม่ใช่สนามสื่อสิ่งพิมพ์ก็ตาม
ข้างหลังชีวิต 