จากสถานีรถไฟฟ้า บีทีเอส สถานีตลาดบางแค ไปห้างเทสโกโลตัส สาขาบางแค ริมฟุตบาทก่อนจะถึงเทสโกโลตัสประมาณ 30 เมตร มีชายชราอายุประมาณ 70 ปี นั่งขายพระเครื่อง จากที่เคยพูดคุยและไต่ถามสาระทุกข์สุขดิบชีวิตแก ได้ทราบว่าอดีตเคยเป็นทหารไปรบสงครามเวียตนาม ตอนนี้ไม่มีอาชีพอะไรทำ จึงนำพระเครื่องที่เคยสะสมไว้มาขายยังชีพ พอเป็นค่าอาหารประจำวัน ใช้ชีวิตแบบสมถะไปวันๆ
ที่เกริ่นถึงชายชราคนนี้ เพราะจากการได้พูดคุยกับแก ได้รับคำคมวลีหนึ่งจากแกคือ ” ใช้ชีวิตให้เป็น เย็นให้พอ รอวันนั้น ” ผมได้ฟังคำคมวลีนี้แล้วก็ชอบใจขออนุญาตนำมาเผยแพร่ต่อ
แกให้อรรถอธิบายขยายความต่อว่า คนเราควรจะใช้ชีวิตให้เป็น ว่าควรจะดำรงชีวิตอยู่ในสถานะอย่างไร ชีวิตจึงจะมีความสุข ไม่เดือดร้อน ชีวิตคนเรามีเรื่องร้อนรุ่มอยู่มากมาย จึงควรทำใจให้เย็นแบบพอเพียง แล้วรอวันนั้นที่กำลังใกล้เข้ามาทุกเวลานาทีคือ ความตาย ที่ไม่สามารถจะหลีกหนีได้
ผมนำวลีคำคมนี้มาคิด ใคร่ครวญแล้ว ก็เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง เพราะคนเราบางคนวันนี้มักจะใช้ชีวิตไม่เป็น ใช้ชีวิตด้วยความประมาท และหาเรื่องให้จิตใจร้อนรุ่มอยู่เสมอ หารู้ไม่ว่าวันนั้นที่รอเราอยู่กำลังคืบคลานใกล้เราเข้ามาทุกขณะจิต
ข้างหลังชีวิต 