วันนี้ช่วงบ่าย (28 เม.ย.2561)ภริยาชวนให้ไปว่ายน้ำที่สระน้ำในหมู่บ้านชัยพฤกษ์ ถนนราชพฤกษ์ ซึ่งบุตรชายคนโตมีบ้านอยู่ในหมู่บ้านนี้ มีสิทธ์พาบุคคลภายนอกเช่น พ่อ แม่ มาใช้บริการสระว่ายน้ำในหมู่บ้านได้
พูดถึงการว่ายน้ำผมว่ายน้ำเป็นมาตั้งแต่เด็กๆ เพราะบ้านเดิมสมัยเป็นเด็กอายุประมาณ 5 ขวบ บ้านอยู่ติดกับแม่น้ำท่าจีน หมู่บ้านบางม่วง ตำบลบางช้าง อำเภอสามพราน นครปฐม การว่ายน้ำเป็นเรื่องปกติของเด็กสมัยนั้นที่ต้องว่ายน้ำเป็น เพราะการว่าย(เล่น)น้ำเป็นเมนูหนึ่งของความสุขของเด็กสมัยนั้น เล่นน้ำกันครั้งละหลายคน เล่นกันแบบไม่เลิกลาจนกว่าพ่อแม่หรือพี่น้องจะมาเรียกให้เลิก บางครั้งเล่นจนตระไคร่น้ำจับริมปากดูคล้ายหนวดไปเลย
กิจกรรมการเล่นน้ำที่นิยมเล่นกันสมัยนั้นคือ การว่ายน้ำไปจับเชือกที่เรือยนต์พ่วงเรือบันทุกทรายหรือสินค้าต่างๆแล่นขึ้นล่องตามแม่น้ำตลอดวัน การจับเชือกที่พวงเรือบันทุกสินค้าต่างๆนั้น ค่อนข้างมีอันตรายเหมือนกัน เพราะเมื่อเรามองดูเหมือนมันแล่นช้าๆ แต่ความจริงมันแล่นเร็วพอสมควร พอเอื้อมมือไปจับเชือกมันจะกระตุกอย่างแรงจนปวดแขนไปเลย
กิจกรรมสมัยเด็กๆของผมมีหลายอย่าง นอกจากการเล่น(ว่าย)น้ำแล้ว ก็มีการจับกบตามขอบบ่อน้ำหลังบ้าน โดยการเอาดอกมะเขือพวงล่อมันให้ออกมาจากโพรงขอบบ่อน้ำ ฯลฯ
เด็กสมัยผมประมาณ พ.ศ.2490 ไม่มีเครื่องช่วยให้ความบันเทิง เช่น ทีวี หรือ ภาพยนตร์ มีแต่วิทยุคลื่น AM สถานีวิทยุแห่งประเทศไทยสถานีเดียว ไม่เคยนึกว่าเด็กสมัยนี้จะมีเครื่องช่วยให้ความบันเทิงแบบครบครัน เช่น วิทยุ ทีวี เกมส์ มือถือ ฯลฯ เป็นต้น
พูดถึงการว่ายน้ำนิดเดียว กลายมาเป็นเรื่องความหลังสมัยเด็กไปได้ นี่แหละวิถีชีวิตของคนสูงอายุละ
ข้างหลังชีวิต 